Rozdział 4.

Właśnie skończyłam ustawiać talerze na stole gdy usłyszałam dzwonek do drzwi. Meg wciąż szykowała się na górze więc sama musiałam się pofatygować by otworzyć.

W progu stali, jak zwykle uśmiechnięci Nes i Liam.

- Cześć piękna - dziewczyna przytuliła mnie mocno i cmoknęła w policzek. 

- Cześć wam  - odwzajemniłam uśmiech - wchodźcie.

Para podążyła za mną do salonu.

-Mamy coś dla Ciebie - usłyszałam za plecami podekscytowany głos Agnes.

-Oh - odwróciłam się i popatrzyłam na nią zaskoczona.

-Tak na nowe mieszkanie - Liam podał mi pakunek. Rozerwałam kolorowy papier gdy zobaczyłam co trzymam w rękach łzy stanęły mi w oczach. 

-Co tam masz? - krzyknęła Meg zbiegając ze schodów i stając koło mnie.

-Meg to Liam i Ness - powiedziałam wskazując na parę. 

-Miło mi was poznać! Tak wiele o was słyszałam - Ruth uśmiechnęła się do nich i wymieniła z nimi uściski dłoni. 

-Więc co tam masz? - dopytywała się dziewczyna. Podałam jej ramkę pełną zdjęć moich, Anges i Liama które otaczały pożółkłą kartkę przyklejoną na środku antyramy.
-Wow. Nawet my nie mamy tylu zdjęć - zaśmiała się dziewczyna - A to? - Zapytała wskazując palcem na na świstek papieru.
-Piosenka - odparłam delikatnie się czerwieniąc. - Tekst piosenki.
-Tyle to ja się domyśliłam - Meg wywróciła oczami patrząc na mnie. - Ale nigdy nie słyszałam piosenki z tymi słowami. - spojrzała pytająco na Ness.
-Napisaliśmy ją kiedyś, wspólnie - wyjaśniła dziewczyna.
Dokładanie 4 lata temu. 7 listopada 2010 roku, w moje 18 urodziny. Wtedy ostatni raz przed powrotem do Londynu, widziałam się z tą piękną parą.. Wciąż znam ten tekst na pamięć.. Wcześniej miałam kartkę z tekstem tylko raz, gdy go pisaliśmy, ale zapisał mi się w pamięci na dobre..

`There are the days when you cry

You want to hide it with your smile

But i can see this pain in your eyes

Want Just hold you in my arms

Say that everything will be Alright.

But I, I know..

I know im just anothe one 

who is chasing after your heart

i feel like a dot in the crowd

I am week. I can`t get you out of my mind..

We belong to different fary tales

You already  found your place.

Where i just don`t belong, i am lost in my own word.

And it makes me feel so small

I just want to scream it all

I know im just anothe one 

who is chasing after your heart

i feel like a dot in the crowd

I am week. I cant Get you out of my mind x2

Maybe there will come a day

You will let me hold your hand

Let mi Kiss your lips

And juts whisper to your ear..

Now i am the only one

Who can hold you in the armes

I`m not shadow in the crowd

I`am strong , causa you keep mi in your hear.'*

-Na prawdę bardzo dobry tekst - głos Meg wyrwał mnie mojego świata.

-Ta. Jasne - mruknęłam pod nosem - Dziękuję za prezent. - uśmiechnęłam się do pary stojącej na przeciwko mnie.. - Jest piękny. A teraz zapraszam do stołu. Przed chwilą skończyłam gotować. 

Wszyscy przeszliśmy do kuchni i usiedliśmy przy stole. Po zjedzonej kolacji przeszliśmy do salonu i usiedliśmy w kółeczku na dywanie, wspominając dawne czasy, pijąc wino i śmiejąc się do rozpuku. Za każdym razem gdy z ust jednego z moich przyjaciół padały słowa `a pamiętasz jak` robiłam się całą czerwona i chciałam zapaść się pod Ziemie. Meg, Liam i Ness, dogadywali się świetnie i opowiadali żenujące historyjki, jakby mnie tam wcale nie było. Ale muszę przyznać, dawno nie czułam się tak dobrze jak w towarzystwie tej trójki. 

Koło północy Liam i Agnes zaczęli zbierać się do domu. Odprowadziłam ich do drzwi i ucałowałam w policzek na pożegnanie. 

-Ah, zapomniałabym! - Ness odwróciła się w moją stronę stojąc w progu. - Od poniedziałku zaczynasz. O 14, pasuje Ci?

-Jasne! Mam zajęcia do 13 więc powinnam się wyrobić. - uśmiechnęłam się do dziewczyny.

-W takim razie do zobaczenia - pożegnała się ze mną i podbiegła do Liama który stał już przy furtce. 

-Co możesz zacząć - zapytała Meg gdy wróciłam do salonu. Popatrzyłam na nią zdziwniona - Ness mówi bardzo  głośno gdy się podpije - zachichotała pod nosem.

-Szukali kogoś w kawiarni, w której pracuje Ness. - odparłam. - Zgłosiłam się i mnie przyjęli. Przepraszam, zapomniałam Ci powiedzieć. 

-Ty i praca w kawiarni? - zaśmiała się dziewczyna. - Współczuje tym ludziom. - puściła mi oczko. - Dobra, pozmywałam to można iść spać. 

Poszłam do pokoju, wzięłam prysznic i położyłam się spać..

**Tydzień później**

Wbiegłam zadyszana do kawiarni. Położyłam dłonie na kolanach i schyliłam się próbując złapać oddech.

-Wszystko w porządku? - zapytała Ness patrząc na mnie zaskoczona. 

-Tak, po prostu nie chciałam się spóźnić. - odparłam prostując się i dysząc ciężko. Dziewczyna tylko się roześmiała.

-Myślę, że poradziłabym sobie sama przez 15 minut. - powiedziała. - W takim stanie będziesz tylko odstraszać klientów.

-Bardzo śmieszne - odparłam wchodząc za bar. 

-Ten chłopak o Ciebie pytał - wskazała brodą na miejsce w kącie sali i przygryzła wargę. Mój wzrok powędrował na przystojnego bruneta siedzącego przy ostatnim stoliku i czytającego jakąś książkę. Hymm. Skąd ja go kojarzę? - Eh.. Fajny jest - westchnęła dziewczyna.

-To bierz się za niego - zażartowałam. 

-Nieee - powiedziała rozmarzonym głosem i natychmiast się wyprostowała. - Nie, nie. Ja mam Liama i go kocham. - wytłumaczyła się. Jedyne co mogłam zrobić w tym momencie to wybuchnąć śmiechem i tak się stało.

Zawiązałam czerwony fartuszek, wzięłam do ręki dzbanek z kawą i ruszyłam w stronę mężczyzny. 

-Mogę w czymś pomóc? - zapytałam. Chłopak nie odrywając się od książki podniósł palec jakby chciał powiedzieć `sekundę`. Gdy miałam już odejść, chłopak zamknął książkę i popatrzyła na mnie swoimi błękitnymi oczami. Spod jeansowej kurtki wystał mu tatuaż.

-Oh. to Ty. - powiedział. Zmarszczyłam tylko brwi.. Kim Ty do cholery jesteś? - Ukradłaś mi pracę. - zakomunikował brunet przechylając delikatnie głowę. Ah! Już poznaje. Koleś którego minęłam w progu wychodząc z Liamem z kawiarni.. Gbur! 

-Strasznie mi przykro - powiedziałam sarkastycznie. 

-Wybaczę. Jestem Louis - chłopak wyszczerzył swoje bielutkie zęby w pełnym uśmiechu. Przystojny drań!

-Taa.. To podać coś czy nie? - zapytałam troszkę zdenerwowana. Mina chłopakowi trochę zrzedła. 

-Nie, dzięki. Możesz po prostu zabrać filiżankę. 

Wzięłam pustą filiżankę i obróciłam się na pięcie.

-Przepraszam! - usłyszałam za sobą. Stanęłam, wzięłam głęboki oddech i odwróciłam się w stronę chłopaka. Nie wyczułam, że jest on tak blisko mnie i resztki kawy, które niosłam w filiżance wylądowały na jego białej koszulce. 

-O cholera! - zrobiłam wielkie oczy. Szybko pobiegłam do baru, złapałam czystą szmatkę i zaczęłam wycierać koszulkę chłopaka. - Najmocniej przepraszam.

-Dobra, nic się nie stało. - Wiąż `szorowałam` jego bluzkę. Chłopak złapał mnie za  nadgarstek i momentalnie podniosłam głowę do góry i popatrzyłam mu prosto w oczy. - Powiedziałem, że nic się nie stało. - wycedził przez zęby, minął mnie i wyszedł  kawiarni.

Podeszłam do baru chowając głowę w dłoniach i kładąc ją na blacie. Ness już dłużej nie mogła wytrzymać i wybuchła niepohamowanym śmiechem.

-Jestem największą ofermą na świecie - zajęczałam.

-Wcale nie, każdemu się zdarza - powiedziała coś na kształt tych słów. Nie mogłam do końca zrozumieć bo wciąż zanosiła się śmiechem. 

-Wiesz, że jestem wybitnie zdolna jeżeli chodzi o te sprawy..

-Eh. Wiem, wiem - dziewczyna trochę się uspokoiła. - Jo, mogę wyjść dzisiaj chwilkę wcześniej? Zamkniesz kawiarnie? 

-Jasne nie ma sprawy. 

Posprzątałam kawiarnię, wyłączyła wszystkie sprzęty. Jeszcze raz sprawdziłam czy wszystko jest wyłączone. Wyszłam z kawiarni o 21:10 i właśnie ją zamykałam gdy ktoś za moimi plecami powiedział niespodziewanie `Cześć`. Aż podskoczyłam.. 

_________________________________________________________________________________

*piosenka jest mojego autorstwa. proszę nie kopiować.

Cześć kochani. Przepraszam, że kazałam tak długo czekać, ale u mnie trwa sesja!

Już rzygam tą nauką! Dlatego postanowiłam zrobić sobie chwilkę przerwy i napisać rozdział. Mam nadzieję, że się podoba. 

A teraz wracam do nauki! Trzymajcie jutro i w piątek kciuki bo egzaminy.

love x

ps. zmieniłam konto na twitterze. teraz możecie znaleźć mnie tutaj: @jall_doran